Fabeleca Esperanta feriumado en Sardujo
Fabeleca Esperanta feriumado en Sardujo
Nova statuto akceptita dum JER 2014, Horány
HEJ akceptis novan statuton dum ĝia jarĉefkunveno dum la 22a de marto, 2014. La detaloj de la jarĉefkunveno, la nova statuto, la ŝanĝoj kaj ĉiuj aldonaj paperoj legeblas en la subaj dosieroj:
Protokolo de la jarĉefkunveno 2014
Aldonaĵoj al la protokolo 2014 (en la formato .rar)
Nova statuto akceptita dum JER 2014, Horány
HEJ akceptis novan statuton dum ĝia jarĉefkunveno dum la 22a de marto, 2014. La detaloj de la jarĉefkunveno, la nova statuto, la ŝanĝoj kaj ĉiuj aldonaj paperoj legeblas en la subaj dosieroj:
Protokolo de la jarĉefkunveno 2014
Aldonaĵoj al la protokolo 2014 (en la formato .rar)
Nova statuto akceptita dum JER 2014, Horány
HEJ akceptis novan statuton dum ĝia jarĉefkunveno dum la 22a de marto, 2014. La detaloj de la jarĉefkunveno, la nova statuto, la ŝanĝoj kaj ĉiuj aldonaj paperoj legeblas en la subaj dosieroj:
Protokolo de la jarĉefkunveno 2014
Aldonaĵoj al la protokolo 2014 (en la formato .rar)
Nova statuto akceptita dum JER 2014, Horány
HEJ akceptis novan statuton dum ĝia jarĉefkunveno dum la 22a de marto, 2014. La detaloj de la jarĉefkunveno, la nova statuto, la ŝanĝoj kaj ĉiuj aldonaj paperoj legeblas en la subaj dosieroj:
Protokolo de la jarĉefkunveno 2014
Aldonaĵoj al la protokolo 2014 (en la formato .rar)
Novulo partoprenis JER-SPAMO-n
“Iomajn monatojn antaŭe mi estis en aviadilo, kaj dume mi legis “Vere aŭ Fantazie”. Sinjorino sidis maldekstre de mi, kaj, estante scivolema pri la stranga lingvo kiun mi estis leganta, al mi demandis angle ĉu mi estas eble portugala. Mi respondis ke ne, kaj ke ĉi tiu lingvo estas fakte Esperanto. “Ho, Esperanto!”, ŝi ekkriis. “Ĝi estas speco de framasona lingvo, ĉu?”.
Tiu estis nur unu el multaj pli aŭ malpli amuzaj epizodoj kio okazis, ekde mi eniris la Esperantmondon kvazaŭ ĉiun fojon mi ekparolis pri la internacia lingvo ekster la esperanta movado. Mi komencis studi la lingvon sole, kaj ĉie mi pridiskutis, kian imagon pri Esperanto havas la ĉirkaŭuloj: ludaĵo por intelektuloj, projekto fiaskinta, movado simila al la atestantoj de Jehovo. Kaj iomete tia percepto, antaŭ mi ekstudis, estis ankaŭ la mia.
Tiel, ĝuste dum la belo, la eleganto kaj la esprima povo de Esperanto mirigis min. En la sama tempo mirigis min ankaŭ la malproksimeco de ĉies percepto kompare kun kio Esperanto kaj la Esperanto movado – kiel mi ĝin ekkonis – vere estas. Sed eble ankaŭ mi, entuziasma komencanto, kiu ĝis tiam ne parolis kun multaj aliaj esperantistoj (kaj ĉiuj venis de la sama urbo), havis pri ĝi idealigitan kaj eble deformitan ideon. Tial mi jesis volonte kaj dankeme kiam la Esperanto klubo de mia urbo, donacis al mi la eblon por iri al renkontiĝo esperanta, precize al la Junulara Esperanto Renkontiĝo en Hungario. Tie mi povis plonĝi en la Esperantokomunumo unumomente.
La renkontiĝo konsistis de pli malpli kvindek homoj, de kiu la duono junaj, sociemaj diskutis dum la semajnfino en SPAMO. La bela vilaĝo Horány, kiu situas sur la Szentendreinsulo norde de Budapeŝto donis la hejmon por ambaŭ renkontiĝoj, el kiu JER okazas ĉiujare kaj estas organizata de la Hungara Esperanta Junularo.
Unua foje, la lingvo kiun pleje mi nur imagis en mia kapo aŭ legis silente, estis tute ĉirkaŭ mi, parolata de mateno ĝis vespero en la eta komunumo kiu tie formiĝis. Mi povis ĝin aŭdi kiel viva lingvo, por ŝerci, babili, argumenti, kanti kaj tiel plu. Mi babilis kun junuloj kiuj uzis vortajn konstruojnkiujn tiam mi povis kompreni, sed mi ne estus antaŭe povinta imagi, vidi kaj aŭdi, ke Esperanto povas tiel fleksiĝi kaj adaptiĝi por esprimi diversajn pensmanierojn. Tio estis tre emociiga por mi. Mi povis krome konstati ke esperantistoj ne estas framasonoj aŭ stranguloj, sed normalaj homoj. Eble malpli plenaj de iuj popularaj ideoj, kion ofte oni renkontas, pri la graveco de la malsamoj inter la popoloj. Anstataŭe: kelkaj el la partoprenantoj jam konis unu la alian, kaj estis bela rigardi homojn ĝoje brakumi kiam ili renkontiĝis, kiel grandaj amikoj, malgraŭ tio, ke ili loĝis for unu de la alia, kaj malgraŭ tio, ke ili venis de malsamaj nacioj.
Jen, kio min plej mirigis estas ke la koncepto de nacieco estis forgesita dum tiu semajnofino. Certe, ni sciis ke unu estas hungaro, la alia slovako kaj tiel plu, ĉar eble ni demandis farante konversaciojn, sed la afero ne havis gravecon plu ol de kiu urbo oni venis. Ni nur estis homoj kun aliaj homoj. Ni babiladis unu kun la alia nature (mi ne tre flue, vere…) kaj la interhomaj rilatoj povis formiĝi sen baroj.
La antaŭaj jaroj, kiam mi estis en la universitato, mi partoprenis iujn studentajn renkontiĝojn. Estas tre internacia universitato, do en la renkontiĝoj estis junuloj de la tuta mondo ankaŭ, kaj ni ĉiuj parolis angle. Sed en tiuj okazaĵoj ial neniam estis atingita tiom da spontaneco; baroj de la esprimo ekestis ĉiam. Tio okazis, malgraŭ tio, ke ni ĉiuj studis multe la anglan por komuniki internacie, kaj krome ni estis privilegiaj, ĉar multaj de niaj samaĝuloj devis resti hejme ĉar ne estis sufiĉe bonaj ĝin paroli. Kaj jen, mi spertis en la renkontiĝo la solvon de la problemo de la internacia komuniko, kaj ĝi mirinde estas solvo alirebla al ĉiuj.
La komunika spontaneco de la esperanta renkontiĝo memorigis min de kunvenoj inter homoj de la sama nacio. Mi estas italo, sed loĝas eksterlande ekde pluraj jaroj, kaj mi sentas la lingvan baron kiel reala estaĵo ĉiutage. Ankaŭ tial, mi min ĉirkaŭas ofte kun aliaj italoj en la privata vivo, kaj mi fakte ne estas la nura: alilande, italoj emas bandiĝi, tiel ke iam ĝenas la aŭtoktonoj. Ni ne faras tion ni ĉar estas ksenofoboj (male, la unuaj malestimantaj la italojn estas kvazaŭ ĉiam ni mem!), sed ĉar ni povas kompreni unu la alian plene. Krome, la kultura substrato, farita de idiomoj kaj kulturaj referencoj, igas nin dividi spertojn eĉ se ni ne konas unu la alian direkte. Ni interkompreniĝas tamen bone, iomete kiel amikoj kiuj renkontiĝas denove post multaj jaroj.
En ĉi tiu renkontiĝo mi ankoraŭ ne povis senti tiun apartecon, kaj Esperanto estis simple, por mi, kiel “neŭtrala” rendevuejo. Sed nu mi estas scivolema sperti ĉu oni formas, estante en la esperantujo, novan identitecon esperantan? Ne nacian, sed tutmondan! Tiuj eble estas banalaĵoj kaj evidentaĵoj, ene de la Esperantujo. Kiel komencanto, ĉio estis tamen entuziasmiga surprizo, kaj voligas min partopreni multajn de la venontaj renkontiĝoj.
Darjo Rasenna”
Novulo partoprenis JER-SPAMO-n
“Iomajn monatojn antaŭe mi estis en aviadilo, kaj dume mi legis “Vere aŭ Fantazie”. Sinjorino sidis maldekstre de mi, kaj, estante scivolema pri la stranga lingvo kiun mi estis leganta, al mi demandis angle ĉu mi estas eble portugala. Mi respondis ke ne, kaj ke ĉi tiu lingvo estas fakte Esperanto. “Ho, Esperanto!”, ŝi ekkriis. “Ĝi estas speco de framasona lingvo, ĉu?”.
Tiu estis nur unu el multaj pli aŭ malpli amuzaj epizodoj kio okazis, ekde mi eniris la Esperantmondon kvazaŭ ĉiun fojon mi ekparolis pri la internacia lingvo ekster la esperanta movado. Mi komencis studi la lingvon sole, kaj ĉie mi pridiskutis, kian imagon pri Esperanto havas la ĉirkaŭuloj: ludaĵo por intelektuloj, projekto fiaskinta, movado simila al la atestantoj de Jehovo. Kaj iomete tia percepto, antaŭ mi ekstudis, estis ankaŭ la mia.
Tiel, ĝuste dum la belo, la eleganto kaj la esprima povo de Esperanto mirigis min. En la sama tempo mirigis min ankaŭ la malproksimeco de ĉies percepto kompare kun kio Esperanto kaj la Esperanto movado – kiel mi ĝin ekkonis – vere estas. Sed eble ankaŭ mi, entuziasma komencanto, kiu ĝis tiam ne parolis kun multaj aliaj esperantistoj (kaj ĉiuj venis de la sama urbo), havis pri ĝi idealigitan kaj eble deformitan ideon. Tial mi jesis volonte kaj dankeme kiam la Esperanto klubo de mia urbo, donacis al mi la eblon por iri al renkontiĝo esperanta, precize al la Junulara Esperanto Renkontiĝo en Hungario. Tie mi povis plonĝi en la Esperantokomunumo unumomente.
La renkontiĝo konsistis de pli malpli kvindek homoj, de kiu la duono junaj, sociemaj diskutis dum la semajnfino en SPAMO. La bela vilaĝo Horány, kiu situas sur la Szentendreinsulo norde de Budapeŝto donis la hejmon por ambaŭ renkontiĝoj, el kiu JER okazas ĉiujare kaj estas organizata de la Hungara Esperanta Junularo.
Unua foje, la lingvo kiun pleje mi nur imagis en mia kapo aŭ legis silente, estis tute ĉirkaŭ mi, parolata de mateno ĝis vespero en la eta komunumo kiu tie formiĝis. Mi povis ĝin aŭdi kiel viva lingvo, por ŝerci, babili, argumenti, kanti kaj tiel plu. Mi babilis kun junuloj kiuj uzis vortajn konstruojnkiujn tiam mi povis kompreni, sed mi ne estus antaŭe povinta imagi, vidi kaj aŭdi, ke Esperanto povas tiel fleksiĝi kaj adaptiĝi por esprimi diversajn pensmanierojn. Tio estis tre emociiga por mi. Mi povis krome konstati ke esperantistoj ne estas framasonoj aŭ stranguloj, sed normalaj homoj. Eble malpli plenaj de iuj popularaj ideoj, kion ofte oni renkontas, pri la graveco de la malsamoj inter la popoloj. Anstataŭe: kelkaj el la partoprenantoj jam konis unu la alian, kaj estis bela rigardi homojn ĝoje brakumi kiam ili renkontiĝis, kiel grandaj amikoj, malgraŭ tio, ke ili loĝis for unu de la alia, kaj malgraŭ tio, ke ili venis de malsamaj nacioj.
Jen, kio min plej mirigis estas ke la koncepto de nacieco estis forgesita dum tiu semajnofino. Certe, ni sciis ke unu estas hungaro, la alia slovako kaj tiel plu, ĉar eble ni demandis farante konversaciojn, sed la afero ne havis gravecon plu ol de kiu urbo oni venis. Ni nur estis homoj kun aliaj homoj. Ni babiladis unu kun la alia nature (mi ne tre flue, vere…) kaj la interhomaj rilatoj povis formiĝi sen baroj.
La antaŭaj jaroj, kiam mi estis en la universitato, mi partoprenis iujn studentajn renkontiĝojn. Estas tre internacia universitato, do en la renkontiĝoj estis junuloj de la tuta mondo ankaŭ, kaj ni ĉiuj parolis angle. Sed en tiuj okazaĵoj ial neniam estis atingita tiom da spontaneco; baroj de la esprimo ekestis ĉiam. Tio okazis, malgraŭ tio, ke ni ĉiuj studis multe la anglan por komuniki internacie, kaj krome ni estis privilegiaj, ĉar multaj de niaj samaĝuloj devis resti hejme ĉar ne estis sufiĉe bonaj ĝin paroli. Kaj jen, mi spertis en la renkontiĝo la solvon de la problemo de la internacia komuniko, kaj ĝi mirinde estas solvo alirebla al ĉiuj.
La komunika spontaneco de la esperanta renkontiĝo memorigis min de kunvenoj inter homoj de la sama nacio. Mi estas italo, sed loĝas eksterlande ekde pluraj jaroj, kaj mi sentas la lingvan baron kiel reala estaĵo ĉiutage. Ankaŭ tial, mi min ĉirkaŭas ofte kun aliaj italoj en la privata vivo, kaj mi fakte ne estas la nura: alilande, italoj emas bandiĝi, tiel ke iam ĝenas la aŭtoktonoj. Ni ne faras tion ni ĉar estas ksenofoboj (male, la unuaj malestimantaj la italojn estas kvazaŭ ĉiam ni mem!), sed ĉar ni povas kompreni unu la alian plene. Krome, la kultura substrato, farita de idiomoj kaj kulturaj referencoj, igas nin dividi spertojn eĉ se ni ne konas unu la alian direkte. Ni interkompreniĝas tamen bone, iomete kiel amikoj kiuj renkontiĝas denove post multaj jaroj.
En ĉi tiu renkontiĝo mi ankoraŭ ne povis senti tiun apartecon, kaj Esperanto estis simple, por mi, kiel “neŭtrala” rendevuejo. Sed nu mi estas scivolema sperti ĉu oni formas, estante en la esperantujo, novan identitecon esperantan? Ne nacian, sed tutmondan! Tiuj eble estas banalaĵoj kaj evidentaĵoj, ene de la Esperantujo. Kiel komencanto, ĉio estis tamen entuziasmiga surprizo, kaj voligas min partopreni multajn de la venontaj renkontiĝoj.
Darjo Rasenna”
Novulo partoprenis JER-SPAMO-n
“Iomajn monatojn antaŭe mi estis en aviadilo, kaj dume mi legis “Vere aŭ Fantazie”. Sinjorino sidis maldekstre de mi, kaj, estante scivolema pri la stranga lingvo kiun mi estis leganta, al mi demandis angle ĉu mi estas eble portugala. Mi respondis ke ne, kaj ke ĉi tiu lingvo estas fakte Esperanto. “Ho, Esperanto!”, ŝi ekkriis. “Ĝi estas speco de framasona lingvo, ĉu?”.
Tiu estis nur unu el multaj pli aŭ malpli amuzaj epizodoj kio okazis, ekde mi eniris la Esperantmondon kvazaŭ ĉiun fojon mi ekparolis pri la internacia lingvo ekster la esperanta movado. Mi komencis studi la lingvon sole, kaj ĉie mi pridiskutis, kian imagon pri Esperanto havas la ĉirkaŭuloj: ludaĵo por intelektuloj, projekto fiaskinta, movado simila al la atestantoj de Jehovo. Kaj iomete tia percepto, antaŭ mi ekstudis, estis ankaŭ la mia.
Tiel, ĝuste dum la belo, la eleganto kaj la esprima povo de Esperanto mirigis min. En la sama tempo mirigis min ankaŭ la malproksimeco de ĉies percepto kompare kun kio Esperanto kaj la Esperanto movado – kiel mi ĝin ekkonis – vere estas. Sed eble ankaŭ mi, entuziasma komencanto, kiu ĝis tiam ne parolis kun multaj aliaj esperantistoj (kaj ĉiuj venis de la sama urbo), havis pri ĝi idealigitan kaj eble deformitan ideon. Tial mi jesis volonte kaj dankeme kiam la Esperanto klubo de mia urbo, donacis al mi la eblon por iri al renkontiĝo esperanta, precize al la Junulara Esperanto Renkontiĝo en Hungario. Tie mi povis plonĝi en la Esperantokomunumo unumomente.
La renkontiĝo konsistis de pli malpli kvindek homoj, de kiu la duono junaj, sociemaj diskutis dum la semajnfino en SPAMO. La bela vilaĝo Horány, kiu situas sur la Szentendreinsulo norde de Budapeŝto donis la hejmon por ambaŭ renkontiĝoj, el kiu JER okazas ĉiujare kaj estas organizata de la Hungara Esperanta Junularo.
Unua foje, la lingvo kiun pleje mi nur imagis en mia kapo aŭ legis silente, estis tute ĉirkaŭ mi, parolata de mateno ĝis vespero en la eta komunumo kiu tie formiĝis. Mi povis ĝin aŭdi kiel viva lingvo, por ŝerci, babili, argumenti, kanti kaj tiel plu. Mi babilis kun junuloj kiuj uzis vortajn konstruojnkiujn tiam mi povis kompreni, sed mi ne estus antaŭe povinta imagi, vidi kaj aŭdi, ke Esperanto povas tiel fleksiĝi kaj adaptiĝi por esprimi diversajn pensmanierojn. Tio estis tre emociiga por mi. Mi povis krome konstati ke esperantistoj ne estas framasonoj aŭ stranguloj, sed normalaj homoj. Eble malpli plenaj de iuj popularaj ideoj, kion ofte oni renkontas, pri la graveco de la malsamoj inter la popoloj. Anstataŭe: kelkaj el la partoprenantoj jam konis unu la alian, kaj estis bela rigardi homojn ĝoje brakumi kiam ili renkontiĝis, kiel grandaj amikoj, malgraŭ tio, ke ili loĝis for unu de la alia, kaj malgraŭ tio, ke ili venis de malsamaj nacioj.
Jen, kio min plej mirigis estas ke la koncepto de nacieco estis forgesita dum tiu semajnofino. Certe, ni sciis ke unu estas hungaro, la alia slovako kaj tiel plu, ĉar eble ni demandis farante konversaciojn, sed la afero ne havis gravecon plu ol de kiu urbo oni venis. Ni nur estis homoj kun aliaj homoj. Ni babiladis unu kun la alia nature (mi ne tre flue, vere…) kaj la interhomaj rilatoj povis formiĝi sen baroj.
La antaŭaj jaroj, kiam mi estis en la universitato, mi partoprenis iujn studentajn renkontiĝojn. Estas tre internacia universitato, do en la renkontiĝoj estis junuloj de la tuta mondo ankaŭ, kaj ni ĉiuj parolis angle. Sed en tiuj okazaĵoj ial neniam estis atingita tiom da spontaneco; baroj de la esprimo ekestis ĉiam. Tio okazis, malgraŭ tio, ke ni ĉiuj studis multe la anglan por komuniki internacie, kaj krome ni estis privilegiaj, ĉar multaj de niaj samaĝuloj devis resti hejme ĉar ne estis sufiĉe bonaj ĝin paroli. Kaj jen, mi spertis en la renkontiĝo la solvon de la problemo de la internacia komuniko, kaj ĝi mirinde estas solvo alirebla al ĉiuj.
La komunika spontaneco de la esperanta renkontiĝo memorigis min de kunvenoj inter homoj de la sama nacio. Mi estas italo, sed loĝas eksterlande ekde pluraj jaroj, kaj mi sentas la lingvan baron kiel reala estaĵo ĉiutage. Ankaŭ tial, mi min ĉirkaŭas ofte kun aliaj italoj en la privata vivo, kaj mi fakte ne estas la nura: alilande, italoj emas bandiĝi, tiel ke iam ĝenas la aŭtoktonoj. Ni ne faras tion ni ĉar estas ksenofoboj (male, la unuaj malestimantaj la italojn estas kvazaŭ ĉiam ni mem!), sed ĉar ni povas kompreni unu la alian plene. Krome, la kultura substrato, farita de idiomoj kaj kulturaj referencoj, igas nin dividi spertojn eĉ se ni ne konas unu la alian direkte. Ni interkompreniĝas tamen bone, iomete kiel amikoj kiuj renkontiĝas denove post multaj jaroj.
En ĉi tiu renkontiĝo mi ankoraŭ ne povis senti tiun apartecon, kaj Esperanto estis simple, por mi, kiel “neŭtrala” rendevuejo. Sed nu mi estas scivolema sperti ĉu oni formas, estante en la esperantujo, novan identitecon esperantan? Ne nacian, sed tutmondan! Tiuj eble estas banalaĵoj kaj evidentaĵoj, ene de la Esperantujo. Kiel komencanto, ĉio estis tamen entuziasmiga surprizo, kaj voligas min partopreni multajn de la venontaj renkontiĝoj.
Darjo Rasenna”
Novulo partoprenis JER-SPAMO-n
“Iomajn monatojn antaŭe mi estis en aviadilo, kaj dume mi legis “Vere aŭ Fantazie”. Sinjorino sidis maldekstre de mi, kaj, estante scivolema pri la stranga lingvo kiun mi estis leganta, al mi demandis angle ĉu mi estas eble portugala. Mi respondis ke ne, kaj ke ĉi tiu lingvo estas fakte Esperanto. “Ho, Esperanto!”, ŝi ekkriis. “Ĝi estas speco de framasona lingvo, ĉu?”.
Tiu estis nur unu el multaj pli aŭ malpli amuzaj epizodoj kio okazis, ekde mi eniris la Esperantmondon kvazaŭ ĉiun fojon mi ekparolis pri la internacia lingvo ekster la esperanta movado. Mi komencis studi la lingvon sole, kaj ĉie mi pridiskutis, kian imagon pri Esperanto havas la ĉirkaŭuloj: ludaĵo por intelektuloj, projekto fiaskinta, movado simila al la atestantoj de Jehovo. Kaj iomete tia percepto, antaŭ mi ekstudis, estis ankaŭ la mia.
Tiel, ĝuste dum la belo, la eleganto kaj la esprima povo de Esperanto mirigis min. En la sama tempo mirigis min ankaŭ la malproksimeco de ĉies percepto kompare kun kio Esperanto kaj la Esperanto movado – kiel mi ĝin ekkonis – vere estas. Sed eble ankaŭ mi, entuziasma komencanto, kiu ĝis tiam ne parolis kun multaj aliaj esperantistoj (kaj ĉiuj venis de la sama urbo), havis pri ĝi idealigitan kaj eble deformitan ideon. Tial mi jesis volonte kaj dankeme kiam la Esperanto klubo de mia urbo, donacis al mi la eblon por iri al renkontiĝo esperanta, precize al la Junulara Esperanto Renkontiĝo en Hungario. Tie mi povis plonĝi en la Esperantokomunumo unumomente.
La renkontiĝo konsistis de pli malpli kvindek homoj, de kiu la duono junaj, sociemaj diskutis dum la semajnfino en SPAMO. La bela vilaĝo Horány, kiu situas sur la Szentendreinsulo norde de Budapeŝto donis la hejmon por ambaŭ renkontiĝoj, el kiu JER okazas ĉiujare kaj estas organizata de la Hungara Esperanta Junularo.
Unua foje, la lingvo kiun pleje mi nur imagis en mia kapo aŭ legis silente, estis tute ĉirkaŭ mi, parolata de mateno ĝis vespero en la eta komunumo kiu tie formiĝis. Mi povis ĝin aŭdi kiel viva lingvo, por ŝerci, babili, argumenti, kanti kaj tiel plu. Mi babilis kun junuloj kiuj uzis vortajn konstruojnkiujn tiam mi povis kompreni, sed mi ne estus antaŭe povinta imagi, vidi kaj aŭdi, ke Esperanto povas tiel fleksiĝi kaj adaptiĝi por esprimi diversajn pensmanierojn. Tio estis tre emociiga por mi. Mi povis krome konstati ke esperantistoj ne estas framasonoj aŭ stranguloj, sed normalaj homoj. Eble malpli plenaj de iuj popularaj ideoj, kion ofte oni renkontas, pri la graveco de la malsamoj inter la popoloj. Anstataŭe: kelkaj el la partoprenantoj jam konis unu la alian, kaj estis bela rigardi homojn ĝoje brakumi kiam ili renkontiĝis, kiel grandaj amikoj, malgraŭ tio, ke ili loĝis for unu de la alia, kaj malgraŭ tio, ke ili venis de malsamaj nacioj.
Jen, kio min plej mirigis estas ke la koncepto de nacieco estis forgesita dum tiu semajnofino. Certe, ni sciis ke unu estas hungaro, la alia slovako kaj tiel plu, ĉar eble ni demandis farante konversaciojn, sed la afero ne havis gravecon plu ol de kiu urbo oni venis. Ni nur estis homoj kun aliaj homoj. Ni babiladis unu kun la alia nature (mi ne tre flue, vere…) kaj la interhomaj rilatoj povis formiĝi sen baroj.
La antaŭaj jaroj, kiam mi estis en la universitato, mi partoprenis iujn studentajn renkontiĝojn. Estas tre internacia universitato, do en la renkontiĝoj estis junuloj de la tuta mondo ankaŭ, kaj ni ĉiuj parolis angle. Sed en tiuj okazaĵoj ial neniam estis atingita tiom da spontaneco; baroj de la esprimo ekestis ĉiam. Tio okazis, malgraŭ tio, ke ni ĉiuj studis multe la anglan por komuniki internacie, kaj krome ni estis privilegiaj, ĉar multaj de niaj samaĝuloj devis resti hejme ĉar ne estis sufiĉe bonaj ĝin paroli. Kaj jen, mi spertis en la renkontiĝo la solvon de la problemo de la internacia komuniko, kaj ĝi mirinde estas solvo alirebla al ĉiuj.
La komunika spontaneco de la esperanta renkontiĝo memorigis min de kunvenoj inter homoj de la sama nacio. Mi estas italo, sed loĝas eksterlande ekde pluraj jaroj, kaj mi sentas la lingvan baron kiel reala estaĵo ĉiutage. Ankaŭ tial, mi min ĉirkaŭas ofte kun aliaj italoj en la privata vivo, kaj mi fakte ne estas la nura: alilande, italoj emas bandiĝi, tiel ke iam ĝenas la aŭtoktonoj. Ni ne faras tion ni ĉar estas ksenofoboj (male, la unuaj malestimantaj la italojn estas kvazaŭ ĉiam ni mem!), sed ĉar ni povas kompreni unu la alian plene. Krome, la kultura substrato, farita de idiomoj kaj kulturaj referencoj, igas nin dividi spertojn eĉ se ni ne konas unu la alian direkte. Ni interkompreniĝas tamen bone, iomete kiel amikoj kiuj renkontiĝas denove post multaj jaroj.
En ĉi tiu renkontiĝo mi ankoraŭ ne povis senti tiun apartecon, kaj Esperanto estis simple, por mi, kiel “neŭtrala” rendevuejo. Sed nu mi estas scivolema sperti ĉu oni formas, estante en la esperantujo, novan identitecon esperantan? Ne nacian, sed tutmondan! Tiuj eble estas banalaĵoj kaj evidentaĵoj, ene de la Esperantujo. Kiel komencanto, ĉio estis tamen entuziasmiga surprizo, kaj voligas min partopreni multajn de la venontaj renkontiĝoj.
Darjo Rasenna”
La lasta tago por aliĝi al IJS 25! en la plej favora periodo!
Kara leganto,
Se vi jam partoprenis kaj bonfartis kun ni dum IJS kaj ŝatus revidi
viajn geamikojn en Hungario, ne hezitu aliĝi! Kaj se ankoraŭ ne, tiam
jen la ĝusta okazo por sperti la etoson. 😉 Hodiaŭ estas ja la lasta
ŝanco por kapti la unuan, plej favorprezan aliĝperiodon – ne maltrafu!
Se vi ne jam estas konvinkita, jen kelkaj kialoj: la akvobatalo ĉi-jare
mojosiĝos per nova defio, IJS festos sian 25-jariĝon per jubilea balo
kaj torto… Okazos pluraj ekscitaj kaj apenaŭ kostaj ekskursoj, estos
proksimega senkosta plaĝo, juna organiza teamo kun freŝaj ideoj. Kaj
kio tute mankos: ajnaj longaj prelegoj, malinteresaj muzeoj. Tion ni
promesas.
Detaloj kaj aliĝilo: ijs.hu/eo.
Esperante je via partopreno:
la teamo de IJS
Ps.: Ne forgesu, ke ĉi-jare eksterordinare multe da rabatoj helpas la
partoprenon de hungaraj gejunuloj. 😉 Tio signifas, ke HEJ pagas eĉ 25
aŭ 50%-ojn de via kotizo – por vidi la detalojn, vizitu nian
retpaĝon: http://ijs.hu/Az-IJS-rol/IJS-2014-Horany/Kedvezmeny.
La lasta tago por aliĝi al IJS 25! en la plej favora periodo!
Kara leganto,
Se vi jam partoprenis kaj bonfartis kun ni dum IJS kaj ŝatus revidi
viajn geamikojn en Hungario, ne hezitu aliĝi! Kaj se ankoraŭ ne, tiam
jen la ĝusta okazo por sperti la etoson. 😉 Hodiaŭ estas ja la lasta
ŝanco por kapti la unuan, plej favorprezan aliĝperiodon – ne maltrafu!
Se vi ne jam estas konvinkita, jen kelkaj kialoj: la akvobatalo ĉi-jare
mojosiĝos per nova defio, IJS festos sian 25-jariĝon per jubilea balo
kaj torto… Okazos pluraj ekscitaj kaj apenaŭ kostaj ekskursoj, estos
proksimega senkosta plaĝo, juna organiza teamo kun freŝaj ideoj. Kaj
kio tute mankos: ajnaj longaj prelegoj, malinteresaj muzeoj. Tion ni
promesas.
Detaloj kaj aliĝilo: ijs.hu/eo.
Esperante je via partopreno:
la teamo de IJS
Ps.: Ne forgesu, ke ĉi-jare eksterordinare multe da rabatoj helpas la
partoprenon de hungaraj gejunuloj. 😉 Tio signifas, ke HEJ pagas eĉ 25
aŭ 50%-ojn de via kotizo – por vidi la detalojn, vizitu nian
retpaĝon: http://ijs.hu/Az-IJS-rol/IJS-
Weekend « serein » du 8 au 12 mai
Envie de faire une pause en attendant les grandes vacances ? Du 8 au 12 mai aura lieu une rencontre d’espéranto dans le Vaucluse, sur le mont Serein, à 1400m d’altitude, non loin du fameux mont Ventoux, qui culmine à 1911m d’altitude. Cet événement se destine aux personnes qui ont envie, pendant quelques jours, de passer du temps entre espérantophiles et espérantophones afin de développer leur usage de l’espéranto et de soutenir notre association, JEFO. Au programme : activités manuelles, culinaires, (…)
Celoj de JEFO
JEFO (Junulara Esperantista Franca Organizo) estas franca asocio de junaj Esperantistoj. La celo de la asocio, fondita en la 1969, estas promocii la internacian lingvon inter ĉiu juna franco.
JEFO proponas al ĝiaj membroj larĝan gamon da servoj.
Novjaro en Pollando – el la vidpunkto de hungara partopreninto
Oni povis elekti el kolora programero, el diskutoj, kunsidoj, debatoj, kaj prelegoj. La organizantoj zorgis pri tio, ke neniu enuu.
Kompreneble ne mankis la bonegaj noktaj koncertoj de famaj esperantistaj muzikistoj, kiuj ĉiam partoprenas la renkontiĝojn kaj zorgas pri la bona etoso.
Krome, inter la programoj oni povis trovi lingvokursojn, aŭ ili povis rigardi filmojn en la kinejo, aŭ partopreni ukulelo-kurson, kiu muzikilo iĝis kiel simbolo de ĉijare JES. Homoj povis aŭskulti bonegan koncerton de ukulelistoj, kiuj post mallonga lernado fariĝis veraj muzikistoj, dank’ al la bonaj instruistoj.
La 31-an de decembro ĉiuj prepariĝis ekscitite al la silvestra balo. Vespere granda bufedo atendis la homojn. Multaj el la manĝajoj estis faritaj de la partoprenantoj mem. Mi ne devas mencii, ke ĉiuj festis ĝis mateno.
Komparite al la pasintjara JES, nun pli malmultaj homoj partoprenis ĝin, ĉirkau 180 esperantistoj venis al Pollando. La renkontiĝo estis denove granda travivaĵo por mi, kion pruvas ke post kiam mi alvenis hejmen, mi daŭre pensis pri JES, almenaŭ por 2 semajnoj. Tiel mi malfacile povis koncentriĝi al miaj ekzamenoj kaj mia laboro. Post E-renkontiĝoj ĉiam estas malfacile, reiri al ĉiutagoj… Mi jam certas, ke mi iros al JES venontjare ankaŭ!
Novjaro en Pollando – el la vidpunkto de hungara partopreninto
Oni povis elekti el kolora programero, el diskutoj, kunsidoj, debatoj, kaj prelegoj. La organizantoj zorgis pri tio, ke neniu enuu.
Kompreneble ne mankis la bonegaj noktaj koncertoj de famaj esperantistaj muzikistoj, kiuj ĉiam partoprenas la renkontiĝojn kaj zorgas pri la bona etoso.
Krome, inter la programoj oni povis trovi lingvokursojn, aŭ ili povis rigardi filmojn en la kinejo, aŭ partopreni ukulelo-kurson, kiu muzikilo iĝis kiel simbolo de ĉijare JES. Homoj povis aŭskulti bonegan koncerton de ukulelistoj, kiuj post mallonga lernado fariĝis veraj muzikistoj, dank’ al la bonaj instruistoj.
La 31-an de decembro ĉiuj prepariĝis ekscitite al la silvestra balo. Vespere granda bufedo atendis la homojn. Multaj el la manĝajoj estis faritaj de la partoprenantoj mem. Mi ne devas mencii, ke ĉiuj festis ĝis mateno.
Komparite al la pasintjara JES, nun pli malmultaj homoj partoprenis ĝin, ĉirkau 180 esperantistoj venis al Pollando. La renkontiĝo estis denove granda travivaĵo por mi, kion pruvas ke post kiam mi alvenis hejmen, mi daŭre pensis pri JES, almenaŭ por 2 semajnoj. Tiel mi malfacile povis koncentriĝi al miaj ekzamenoj kaj mia laboro. Post E-renkontiĝoj ĉiam estas malfacile, reiri al ĉiutagoj… Mi jam certas, ke mi iros al JES venontjare ankaŭ!
FESTO 2014
Cet été encore, comme chaque année, JEFO organise FESTO, la rencontre à ne pas manquer autour de la musique et de l’espéranto. Rendez-vous du 16 au 23 août à Pont-de-Barret, dans la Drôme, pour une semaine inoubliable ! La rencontre aura lieu dans un endroit tranquille, au milieu de la nature, où vous pourrez mêler détente, activités diverses et excursions dans la journée, et profiter d’un bon programme musical le soir. Pus d’informations apparaîtront bientôt sur le site officiel de FESTO : (…)
–
FESTO
Volontulu du monatojn en Francio!
Ĉu vi deziras loĝi malmultekoste du monatojn en Tuluzo, malkovri belegan regionon, ĝui la vivon en vigla kaj agrabla urbo?
Ĉu vi pretas samtempe partopreni esperantajn aranĝojn kaj foje helpi en projektoplena esperanta asocio?
Esperanto-Kultur-Centro de Tuluzo gastigos vin en majo kaj junio 2014!
Nur unu volontulon aŭ volontulinon oni serĉas, malpli ol 30-jaraĝa, nefranclingvanon, kiu sufiĉe bone parolas esperanton.
– La Esperanto-Kultur-Centro pagos por la loĝado, la manĝoj, kaj la vojaĝkostoj en la regiono (kunlima sumo).
– VI pagos la vojaĝkostojn por veni kaj reiri.
ATENTU : Tiu volontula servo ne estos oficiala, ĝi estos interkonsento pri gastigado en Tuluzo kontraŭ helpo al nia asocio.
Kandidatiĝu antaŭ la 20a de februaro, pli da informoj:
http://www.esperanto-midipyrenees.org/esperanto/dossier.php?val=46_decouverte+pratique+esperanto
Aŭ skribu al Marion Quenut (respondeculino pri la projekto) :
marion.quenut@laposte.net
Volontulu du monatojn en Francio!
Ĉu vi deziras loĝi malmultekoste du monatojn en Tuluzo, malkovri belegan regionon, ĝui la vivon en vigla kaj agrabla urbo?
Ĉu vi pretas samtempe partopreni esperantajn aranĝojn kaj foje helpi en projektoplena esperanta asocio?
Esperanto-Kultur-Centro de Tuluzo gastigos vin en majo kaj junio 2014!
Nur unu volontulon aŭ volontulinon oni serĉas, malpli ol 30-jaraĝa, nefranclingvanon, kiu sufiĉe bone parolas esperanton.
– La Esperanto-Kultur-Centro pagos por la loĝado, la manĝoj, kaj la vojaĝkostoj en la regiono (kunlima sumo).
– VI pagos la vojaĝkostojn por veni kaj reiri.
ATENTU : Tiu volontula servo ne estos oficiala, ĝi estos interkonsento pri gastigado en Tuluzo kontraŭ helpo al nia asocio.
Kandidatiĝu antaŭ la 20a de februaro, pli da informoj:
http://www.esperanto-midipyrenees.org/esperanto/dossier.php?val=46_decouverte+pratique+esperanto
Aŭ skribu al Marion Quenut (respondeculino pri la projekto) :
marion.quenut@laposte.net
IJS 2014 – jam eblas aliĝi!
Gekaraj E-istoj!
Mi volas rekomendi al vi bonegan internacian aranĝon, la IJS-n:
La Internacia Junulara Semajno estas la plej granda ĉiujara, internacia renkontiĝo de la Hungara Esperanto-Junularo, kaj unu el la plej grandaj internaciaj Esperanto-renkontiĝoj en la mondo. La renkontiĝo ĝenerale okazas fine de julio aŭ komence de aŭgusto kaj ĝi daŭras dum unu semajno. Ĝi okazas ĉiam en malsama urbo de Hungario. Ĝi havas ĉirkaǔ 100 partoprenantojn el 10-20 landoj de la mondo, ĝenerale pli ol la duono de la partoprenantaro konsistas el eksterlandanoj, kiuj alvenas el Eŭropaj landoj kaj el kelkaj landoj ekster Eŭropo.
La renkontiĝo donas eblon al la partoprenantoj uzi Esperanton en medio ekster lingvokurso, kaj per ĝi ekkoni unu la alian kaj Hungarion, pli specife la gastigan urbon kaj sian regionon. La programo de la renkontiĝo konsistas el diversaj prelegoj kaj aliaj distraĵoj: lingvokursoj (de Esperanto, de la hungara lingvo por la eksterlandanoj, kaj foje de aliaj lingvoj), diskutrondoj (ĉefe pri la movado), trejnadoj (por aktivuloj), diskejo, sportoj, lagumadoj, ekskursoj ene de la urbo kaj al la vizitindaĵoj de la regiono. Kelkajn programerojn la partoprenantoj proponas kaj plenumas. Unu el la plej ŝatataj programeroj estas la tradicia akvobatalo, kie la partoprenantoj kaj la urbaj fajrobrigadistoj batalas unu kontraŭ la alia. Antaǔ kelkaj jaroj IJS havis ankaǔ grandan elegantetan balon, sed bedaǔrinde tiu tradicio jam malaperis el la programaro, sed okaze de la jubilea IJS en 2014, la organizantoj volas revivigi ĝin.
Nun ni elkore invitas vin al la sekva (la jubilea) IJS! La 25-a Internacia Junulara Semajno okazos de la 25-a de julio ĝis la 1-a de aǔgusto en 2014 en Horány, Szigetmonostor, Hungario (nur 10 kilometrojn for de Budapeŝto). Kiel jam pasintjare denove estos libera lagumado dum la tuta semajno! Krom tio, ĉar temas pri la jubilea naskiĝtago de IJS, frapfrazo de la semajno estos: “De la tradicioj ek al la futuro!” Denove okazos granda akvobatalo, kaj post pluraj jaroj de paŭzo, ree balo kaj festa manĝo kun jubilea torto (mmm…, ĉeestinde)! Pliaj informoj baldaŭ sur la retpaĝo: http://www.ijs.hu/
Elkore,
La organizantoj
IJS 2014 – jam eblas aliĝi!
Gekaraj E-istoj!
Mi volas rekomendi al vi bonegan internacian aranĝon, la IJS-n:
La Internacia Junulara Semajno estas la plej granda ĉiujara, internacia renkontiĝo de la Hungara Esperanto-Junularo, kaj unu el la plej grandaj internaciaj Esperanto-renkontiĝoj en la mondo. La renkontiĝo ĝenerale okazas fine de julio aŭ komence de aŭgusto kaj ĝi daŭras dum unu semajno. Ĝi okazas ĉiam en malsama urbo de Hungario. Ĝi havas ĉirkaǔ 100 partoprenantojn el 10-20 landoj de la mondo, ĝenerale pli ol la duono de la partoprenantaro konsistas el eksterlandanoj, kiuj alvenas el Eŭropaj landoj kaj el kelkaj landoj ekster Eŭropo.
La renkontiĝo donas eblon al la partoprenantoj uzi Esperanton en medio ekster lingvokurso, kaj per ĝi ekkoni unu la alian kaj Hungarion, pli specife la gastigan urbon kaj sian regionon. La programo de la renkontiĝo konsistas el diversaj prelegoj kaj aliaj distraĵoj: lingvokursoj (de Esperanto, de la hungara lingvo por la eksterlandanoj, kaj foje de aliaj lingvoj), diskutrondoj (ĉefe pri la movado), trejnadoj (por aktivuloj), diskejo, sportoj, lagumadoj, ekskursoj ene de la urbo kaj al la vizitindaĵoj de la regiono. Kelkajn programerojn la partoprenantoj proponas kaj plenumas. Unu el la plej ŝatataj programeroj estas la tradicia akvobatalo, kie la partoprenantoj kaj la urbaj fajrobrigadistoj batalas unu kontraŭ la alia. Antaǔ kelkaj jaroj IJS havis ankaǔ grandan elegantetan balon, sed bedaǔrinde tiu tradicio jam malaperis el la programaro, sed okaze de la jubilea IJS en 2014, la organizantoj volas revivigi ĝin.
Nun ni elkore invitas vin al la sekva (la jubilea) IJS! La 25-a Internacia Junulara Semajno okazos de la 25-a de julio ĝis la 1-a de aǔgusto en 2014 en Horány, Szigetmonostor, Hungario (nur 10 kilometrojn for de Budapeŝto). Kiel jam pasintjare denove estos libera lagumado dum la tuta semajno! Krom tio, ĉar temas pri la jubilea naskiĝtago de IJS, frapfrazo de la semajno estos: “De la tradicioj ek al la futuro!” Denove okazos granda akvobatalo, kaj post pluraj jaroj de paŭzo, ree balo kaj festa manĝo kun jubilea torto (mmm…, ĉeestinde)! Pliaj informoj baldaŭ sur la retpaĝo: http://www.ijs.hu/
Elkore,
La organizantoj
Decembra programo
Ni elkore invitas vin ĉiujn, niaj karaj eksterlandaj amikoj al la decembra programo de HEJ, kion ni organizas la 14an je la 15:30 en Budapeŝto. Ni spektos filmon pri Esperanto, gustumos bongustajn kukojn, kaj parolos pri kutimoj de diversaj landoj rilate al Kristnasko kaj Sankta Nikolao. Se vi deziras provbaki vian kristnaskan recepton, vi bonvenas kunporti iun bongustaĵon por ni :).
La adreso estas: 1146 Budapest, Thököly út 58-60. teretaĝo Károly salono.
Vi povas atingi la lokon per la busoj 5, 7, 173. De ambaŭ direktoj vi devas veturi ĝis la haltejo Cházár András utca.
Se vi havas demandon, kontaktu: hej [punkto] estraro [heliko] gmail [punkto] hu aŭ +36304311132
Ni esperas, ke ni baldaŭ renkontiĝos!
Decembra programo
Ni elkore invitas vin ĉiujn, niaj karaj eksterlandaj amikoj al la decembra programo de HEJ, kion ni organizas la 14an je la 15:30 en Budapeŝto. Ni spektos filmon pri Esperanto, gustumos bongustajn kukojn, kaj parolos pri kutimoj de diversaj landoj rilate al Kristnasko kaj Sankta Nikolao. Se vi deziras provbaki vian kristnaskan recepton, vi bonvenas kunporti iun bongustaĵon por ni :).
La adreso estas: 1146 Budapest, Thököly út 58-60. teretaĝo Károly salono.
Vi povas atingi la lokon per la busoj 5, 7, 173. De ambaŭ direktoj vi devas veturi ĝis la haltejo Cházár András utca.
Se vi havas demandon, kontaktu: hej [punkto] estraro [heliko] gmail [punkto] hu aŭ +36304311132
Ni esperas, ke ni baldaŭ renkontiĝos!