Mi jam legis almenaŭ dek el la originalaj romanoj publikigitaj de la fruaj pioniroj, konsiderante frua pionireco tiun kiu iras ĝis la 1930-aj jaroj. Por legi tiuperiodajn romanojn bezonatas persisto kaj celo, ĉar ili estas aĉe romantikaj. Ili ĝenerale plenplenas da bigota religieco aŭ da entute malverŝajnaj dialogoj. Malmultaj sukcesis doni ĝuon al mi. Mi […]
Aŭtoro: paulosilas90
Ĉi tiu poemo komenciĝas kun kapibaro, kiu sunumas al si la harojn sur iu rio-de-ĵanejra strando. Kial kapibaro? Kial sunumo? Kial Rio-de-Ĵanejro? Ĉar ĉi tiu poemo bezonas paroli pri temo nekredeble nova. Kaj laŭ ĉiuj miaj esploroj, neniu alia Esperanta poeto aŭdacis verki pri rafinitaj ronĝuloj en strandoj de tropikaj civilizoj. Same taŭgus ĉi tie meksika kolibro, […]
…ŝi promenadis tien kaj reen sur la riverbordo, penante sin fortigi en la celo sin dronigi, sed la rivero Tamizo aspektis tiel malpure, la ŝlimo ĉe la bordo tiel nigre, kaj la odoro estis tiel naŭza, ke fine ŝi iris en kontraŭa direkto, dirante al si, ke ŝi devas elpensi alian metodon. Lilio, Edith Alleyne […]
Paĝoj 21-22: Morgaŭ je la deka mi iris al mia bonfaranto. Li estis nomata Vilhelmo Klajn kaj, same kiel mi, estis ĉirkaŭ tridekjara. Li akceptis min kiel egalulon, kaj mi baldaŭ trovis, ke li estas lertulo pri la maŝinaj aferoj. En li mi trovis ion tre allogan… mi ne scias ĝuste kion. Tuj okazis inter […]
Ĉu vin nenio tuŝas? En via trankvileco mi ne trovas min partoprenonta. Io kaptas min je brako, ĵetas metrojn alten en aeron, sendas frakasiĝi sur cementan plankon, rulas deklivosuben kaj trenas min denove supren. Ĉu ĉe vi nenia nepra agitiĝo de nepra respondomanko? Silentaj sintrudaj frazoj kohere proksimaj laŭ malverŝajneco. Mikroskopaj rememoroj kun monstraj korpoj […]
Al kio utilas miliono da brazilanoj se ili ne parolas Esperanton? En la kaĝo de la zamenhofa dimensio manpleno kuniĝas per malfortaj ligiloj. Nekonatuloj intimiĝas en la konstato, ke la idealo formortas. Proskribitoj sen patrio, eterne ekzilitaj for de la neniam ekzistinta socio. La esperantistoj, rektaj reprezentantoj de rara pretendo, iras senorientiĝe en stratoj plenplenaj […]
Legi senpage la poemaron ĉe Google Books. Akiri paperan version ĉe Amazon.
Ĉiuj riskas renkonti unikan agon. Unika estus la mono kiun la aĉetanto transdonus minutojn antaŭ ol, ĉe elirpordo de vendejo, ricevi pafon rekte en la kapon pro neporto de valoraĵo transdonebla al rabisto. La vendisto dirus “lia lasta ago dum vivo estis transdono de mono al mi”. Unika estus la “bonan matenon” kiun, al ridanta […]
Ĉu vi scias, Ke por ĉiuj mi en mondo Ne radias? Wiktor Elski, en la poemo DEMANDO Kiun sorton havos tiuj adoleskantoj, kiuj ludas futbalon sur la stratoj de ĉi tiu urboperiferio? Ili amuziĝas kun multe da bruo kaj fivortoj, sen zorgo pri studo, ĉar lernado estas nur pormomenta gepatra altrudo kiu finiĝos nepre post la […]
Iam estis kudrilo, kiu diris al fadenvolvaĵo: — Kial vi ajnas tiel, tute fiera, tute volvita, por aspekti, ke vi valoras ion en tiu ĉi mondo? — Lasu min, sinjorino. — Mi lasu vin? Mi lasu vin, kial? Tial, ke mi diras al vi, ke vi havas ŝajnon netolereblan? Mi rejesas tion, kaj parolos ĉiufoje, […]
Iele-trapele en la homa pelmelo. Kio gravas? Ĉu la promeno aŭ la plandumospuro lasita al esplorontoj? Ne dependos, ĉu lasita sur la luno aŭ sur vulkana roko. Ĉu la herooj posedos patosajn skribojn sur tomboŝtonoj kaj procesioj ĉiujare honoros ilian forpason? Herooj ne ekzistos kiam finiĝos temprezisto. Sub teraltaĵoj, morgaŭ hazardaj grundakcidentoj, ripozos agrablaj memoroj […]
La televidserioj, kun facila hombuĉado, ne amuzas. Mankas vivrespekto en la suspenso minutojn antaŭ la terura murdo. Kial la sceno kompletiĝas nur se per sangrivero? Kial la junulinoj fakte perfortitaj manpremus la kinematografan banaligon? Ĉu la neniel fikcia loĝanto de la najbara domo, kien hieraŭ enrompiĝis frua morto per rabista klingo, konsentos fariĝi protagonisto en […]
Foje, vortoj nur bezonas buŝojn kiuj prononcu. Sen skribilo. Sen papero. Sen registro. Vortoj kiuj vivas nur la tempodaŭro de sonemisio. Venas la vento kaj ili jam foriras laŭflue. Mesaĝoj kiuj destiniĝas al unuopaj oreloj, monopoligitaj de unikaj alparoloj. Foje, ni nur bezonas vorton, ĉar la mondo apartenas al ni. Sed la vortoj restas en […]
Mi estas la sola Esperanto-parolanto en tiu ĉi strato, eĉ en la tuta kvartalo. Malbeninda estu la internacia deziro etigi homskalajn realojn. Hej, brazila ĉemara ĉefurbo, se mi parolus, nur manpleno komprenus. La esperantisto Demócrito Rocha kaj ĉiuj liaj samideanaj samtempuloj same senvaloraj eniros la analojn de la Esperanta Cearao. Mi ne havas antaŭulojn. Kie […]
Ĉu hodiaŭ, en hospitalo de fora urbeto, naskiĝis bebo? Ĉu li estas absolvo aŭ kondamno por la vivularo? Kiel ni reagu al la unua senrezona ploro? La centjara intertempo kiu konsistigas individuon foriris kaj lasis sur tomboŝtono epitafon: “tie ĉi oni rajtas plendi ke la homo estas palpebrumo” Observu rapide, dum la okuloj apertas. Ĉiujn […]
Mi ne certas, ĉu mi volas lerni la anglan. Usonanoj loĝas en alia planedo. Kaj la lasta kosmoŝipo rustiĝas en garaĝo, atende de riparado kiun neniu scipovas plenumi. Hieraŭ, la murdanoncoj de la televidĵurnaloj ne estis en angla. La politika skandalo ne estis en la angla. La abismiĝantaj grafikaĵoj pri ekonomio, minacoj de armitaj banditoj, […]
Sinjorino vizitante unu el siaj amikinoj renkontis la fileton de l’ mastrino sidanta en la salono. — Venu tien ĉi, mia amo, donu al mi kison. — Mi ne povas. — Kial? — Tial ke mia panjo diris al mi, ke mi devas resti sidanta por kaŝi la truon, kiu estas en la pajleto de […]
Certa vez ao campo eu fora Numa noite de luar. Linda jovem cismadora Docemente ouvi cantar. Era um canto de esperança, De venturas e de amor; Ressurgia-me a lembrança De profunda e antiga dor. — “Que! diz ela. Tu dormias? Tão calado agora estás… Que saudades tão sombrias O meu canto assim te traz?” …Coração, […]
Iu sinjorino projektis fari surprizon al sia edzo, kiu ial ne akompanis ŝin al ŝia jara kamporestado. Antaŭ ŝia reveno ŝi aĉetis kaj alsendis al sia edzo seson da kokinoj, kiuj devus efektivigi ilian idealon: “Komenco de kortbirda komerco laŭ ĉiuj konsilindaj principoj de ekonomio”… Post du aŭ tri tagoj, okaze de la reveno de […]
Coro Somos nós as línguas vivas Reunidas por encanto, Dando palmas, dando vivas Aos progressos do Esperanto. Língua Portuguesa A língua eu sou portuguesa, Do grande vate Camões, Que encerra tanta beleza E as mais gentis expressões Francesa Da pátria alegre do chic A língua francesa eu sou, Não há quem tristonho fique Se alguma […]
Neniam ekzistis “subŝtato” en Brazilo. Ĉiam temis pri ŝtatoj aŭ, dum la imperia periodo, pri provincoj. Ene de Esperantujo iel kaj ial oni inventis tiun terminon. Unue mi ne povas konsenti, ke en Esperanto la termino “subŝtato” kun la signifo “federaciero” estas centprocente enradikiĝinta. “Subŝtato” ja povus signifi ŝtaton milite submetitan al fremda regado, tiel ke ĝi […]
Silentu. Generaloj amuzas la infanojn en la vizitoĉambro. Rideksplodo impetas je ajna buŝa bombsimulo.
Surge agora um novo sentimento, Pelo mundo corre um forte brado! Que nas asas de um propício vento, Pelo mundo seja divulgado. Esse ideal jamais verá na Terra Rubro sangue ou negra tirania; Às nações eternamente em guerra Só promete paz e harmonia. Sob o santo emblema da Esperança Vinde vós, ó nobres paladinos, E […]
Sango, Brazilo. La ruĝo sur la flago estas sango. Rektangulo, lozanĝo, cirklo. Sen falĉilo. Sen martelo. Kun ruĝo, tamen.