Se homoj estus libroj, mi preferus ilin esperantlingvaj; logikaj en siaj strukturoj, facile enkadrigeblaj en klaraj klasoj. Mi legus ilin en varma vespero, ĝue sub kokosarbo, kuŝe sur hamako, kun marondoj kiuj murmuras proksimaj. Kial homoj estas babeloj? Ili konfuzas per strangaj vortordoj, senkoheraj ortografioj kaj interpunkcioj; signifoj ne registritaj en vortaroj, deĉifreblaj nur por […]
Kategorio: homoj
La poemo kiun mi devas verki daŭre pendas de mia langopinto. Mi disponas liston kun naŭcent kvardek sep vortoj, gramatikon kun dekses reguloj kaj du manojn pretajn uzi nacilingvan klavaron. La poemo kiun mi devas verki restas verkota. Mi estas lamulo kiu portas sian cerbon enmane kaj je ĉiu stumblo lasas la aferon fali. La […]