Se homoj estus libroj, mi preferus ilin esperantlingvaj; logikaj en siaj strukturoj, facile enkadrigeblaj en klaraj klasoj. Mi legus ilin en varma vespero, ĝue sub kokosarbo, kuŝe sur hamako, kun marondoj kiuj murmuras proksimaj. Kial homoj estas babeloj? Ili konfuzas per strangaj vortordoj, senkoheraj ortografioj kaj interpunkcioj; signifoj ne registritaj en vortaroj, deĉifreblaj nur por […]