Se mia komprenritmo daŭras tiel, mi naŭdeknaŭjaraĝa havos la unuan trafan konkludon. Ĉu trinkeblas revelacioj en kaftasoj? Eta en mia mensangulo kuntiriĝas la konvinko kompreni homecon. Ĉiu plia alvenanto portas dozon da malcerto. Komplika homaro, nealirebla al facilaj adicioj. Ĉu oni povas esti juna je naŭdeknaŭjariĝo? Ĉu senila je dudeksepjariĝo? Mi timas, ke mi naskiĝis […]
Kategorio: mondo
Mankas al ĉi tiu poemo esprimkapablo. Homo sidis ĉe riverbordo. Se riveroj havus okulojn, ili plorus de sube malsupren, vertikalen ĝis la nuboj. Mankas al ĉi tiu poemo trafaj vortoj. La itinero de la homa raso perdas sencon ĉe la mizero de iu brazilangulo. Maljunuloj konfesu esti akirinta mondoklarigon; aliflanke, junuloj vivas nur por ripeti […]
Feliĉe por la homaro, ĉi tiu poemo eĉ rimon ne havas. Se ĝi havus aliron al atombomboj la atmosfero ne plu estus spirebla al homaj pulmoj. Feliĉe por feliĉuloj, ĉi tiu poemo ne regas la universon, ĉar, se ĝi regus, la universo estus punkto atendanta eksplodon. Feliĉe por kontentuloj, la noktomallumo kaŝas nenion novan. La […]
Li diris bonege. Mi diris dankon. Li diris nedankinde kaj mia mondo pereis, ĉar mi ne konis la vorton kiu devus sekvi. La repliko al la repliko. La lasta nemalhavebla esprimo. Mi sentis, ke ekzistis truo en la universokerno. Sekvoj ĉiam havas sekvojn kaj la lasta ĉiam atendas la unuan kio estas nenio alia ol […]
Nek plene bonaj, nek plene malbonaj. Ĉu eblas konstrui mondon per la averaĝo kiun homoj disponas? La ideala homaro, kie latentaj homkapabloj disvolviĝas maksimume, perdiĝas en la plumpaj revoj de la raso. Kvereloj post kverelo, de la individua ĝis la socia amplekso. Ĉu la homoj meritas indulgon? Novan ŝanĉon reprovi? Kiam ili sukcesos kompreni sian […]
Hodiaŭ mi vekiĝis kun prema neceso, kiun mi ne sukcesas kontentigi. Dum la tuta tago, mi iris de loko al loko kaj serĉis solvon al mia neceso. Mi devis verki ion mondresuman. Mi ankaŭ intuiciis, ke mian neceson same sentis la mondo mem, amplekse perdita en sia tempomanko, sen povi halti sekundeton por esplori sian […]
Ĉi tiu poemo devus doni suman respondon al viaj demandoj. Ĝi adicias nulon al nul kaj kontentiĝas per tio. Vi povus legi pri mondo sen problemoj, kie bonintencaj ismoj plenumas efektivajn socioŝanĝojn. Povus legi pri internacia paco multe pli ol oratora. Legi pri ĉiea respekto, evidenta en sia fakteco. Pri profunda amo por kiu vortaro […]
Aŭ mi ŝanĝos la mondon aŭ mi mortos. Aŭ mi ŝanĝos la monton aŭ mi mordos la unuan brakon kiu aperos. Mi mortis kun ulno inter dentoj. Eĉ piso konstanta traboras ceramikan pelvon, sed kadavroj ne pisas.