Inter la 28-a de decembro kaj la 4-a de januaro estis organizita jam la kvina Junulara Esperanta Semajno, ĉifoje en Szczawno -Zdrój, en Pollando. Mi ĝojas ke JES okazis en ĉi tiu lando. Mi konsideras ĝin kiel Esperanta lando, ĉar Zamenhof, la patro de la lingvo naskiĝis ĉi tie, en Bialystok. Estis granda surprizo, kiam ni hazarde ekvidis straton nomita pri Zamenhof, irante al ekskurso per buso.
Kiel lastjare en Germanio, partoprenante mian unuan E-renkontiĝon, mi ne seniluziiĝis. Mi delonge ne havis tian bonegan novjarfeston kaj naskiĝtagon, kion mi festas la unuan de januaro. Kvankam la vojaĝo per trajno al Pollando estis ege longa kaj laciga, tamen vere indis veturi tiom longe. Antaŭe mi neniam vizitis Pollandon, do mi tuj sciis, ke mi devas partopreni en JES ĉijare ankaŭ, ĉar mi atendis samajn bonajn travivaĵojn kiel pasintjare.
Kiel kutime, la unuan vesperon ni pasigis per la tradicia interkona vespero, kiam ĉiuj partoprenantoj estas kune. Ni dancis, kantis, ludis, kaj bone amuziĝis, danke al la gvidado de Kimo, kiu ĉiam scias, kiel faru bonan etoson. Novula programo denove asekuris la ŝancon por novaj esperantistoj, kiuj partoprenis ilian unuan renkontiĝon, por ke ili konatiĝu kaj amikiĝu kun aliaj homoj kaj kun Esperanto dum amuzaj ludoj ĉiutage dum la festivalo. Tamen mi ne plu estas novulo, ĉar JES estis jam la kvara E-evento kion mi vizitis, mi volonte partoprenis la novula programojn.
Kiam mi iras al E-aranĝoj, mi neniam ellasas la eblojn de ekskursoj, ĉar tiuj estas bonaj okazoj por malkovri la landojn. ĉifoje ni vizitis la belegan urbon de Wroclaw (kiu estas konata pri la skulptaĵoj de gnomoj) dum tuttaga ekskurso. Krome ni havis ege ekscitan vojon al Osowka nokte, kie ni ĉirkaŭrigardis en la subtera urbo, kio estis konstruita dum la dua mondmilito. Tiu ĉi ekskurso estis kiel ni estintus en aventurparko kaj ĝi estis iomete timiga ankaŭ.
Oni povis elekti el kolora programero, el diskutoj, kunsidoj, debatoj, kaj prelegoj. La organizantoj zorgis pri tio, ke neniu enuu.
Kompreneble ne mankis la bonegaj noktaj koncertoj de famaj esperantistaj muzikistoj, kiuj ĉiam partoprenas la renkontiĝojn kaj zorgas pri la bona etoso.
Krome, inter la programoj oni povis trovi lingvokursojn, aŭ ili povis rigardi filmojn en la kinejo, aŭ partopreni ukulelo-kurson, kiu muzikilo iĝis kiel simbolo de ĉijare JES. Homoj povis aŭskulti bonegan koncerton de ukulelistoj, kiuj post mallonga lernado fariĝis veraj muzikistoj, dank’ al la bonaj instruistoj.
La 31-an de decembro ĉiuj prepariĝis ekscitite al la silvestra balo. Vespere granda bufedo atendis la homojn. Multaj el la manĝajoj estis faritaj de la partoprenantoj mem. Mi ne devas mencii, ke ĉiuj festis ĝis mateno.
Komparite al la pasintjara JES, nun pli malmultaj homoj partoprenis ĝin, ĉirkau 180 esperantistoj venis al Pollando. La renkontiĝo estis denove granda travivaĵo por mi, kion pruvas ke post kiam mi alvenis hejmen, mi daŭre pensis pri JES, almenaŭ por 2 semajnoj. Tiel mi malfacile povis koncentriĝi al miaj ekzamenoj kaj mia laboro. Post E-renkontiĝoj ĉiam estas malfacile, reiri al ĉiutagoj… Mi jam certas, ke mi iros al JES venontjare ankaŭ!
Blanka Csikós
